Een carrière die begon in 1975, toen Viviane Spanoghe laureate werd van het nationale concours “Axion Classics” van Dexia Bank. Een parcours dat van Kortrijk en Gent (met leraar André Messens) naar de Folkwang Hochschule in Essen leidde, bij János Starker en zijn assistente Maria Kliegel, en in 1979 naar het departement Muziek van de Indiana University in Bloomington, waar ze zich bij Starker vervolmaakte. Sinds ze in 1980 laureate werd van het Tenuto-concours, trad ze op als soliste in binnen- en buitenland met befaamde dirigenten zoals Georges Octors, Lawrence Foster, János Fürst, Leopold Hager, Jan Lathem-Koenig, Michael Laus, Marco Guidarini en Martyn Brabbins. In 1999 was ze te gast op het International Kronberg-cellofestival.
Viviane Spanoghe kreeg de boodschap van subtiliteit, perfectionisme en beheersing van haar meester Starker mee en ontwikkelde door de jaren heen haar eigen persoonlijkheid. Dat bleek al in 1984 uit de opname van de beide celloconcerti van Sjostakovitsj met het Sofia Soloists Symphony Orchestra o.l.v. Emil Tabakov. Dat die opname 25 jaar na dato nog steeds een referentie blijft, bevestigden de reacties van de internationale muziekkritiek toen ze in 2010 werd heruitgegeven, aangevuld met beide cellosonates van Sjostakovitsj. Andere cd-opnamen, op de labels Naxos, Talent, Adda, RGIP, Etcetera en vooral haar opname van de zes solosuites van Bach bij Solal, werden eveneens lovend besproken.
Naast haar uitgebreide klassieke repertoire beheerst Viviane Spanoghe ook minder bekend werk uit het verleden. Toonaangevende componisten uit eigen land kunnen op haar rekenen om nieuw werk te creëren, zoals Franklin Gyselynck, Jan Van Landeghem, Frederik van Rossum, Marc Matthys, Peter Swinnen en Annelies Van Parys. Een aantal van die werken zijn aan haar opgedragen en verschenen ook op cd. Voor haar bijdrage tot de promotie van de Belgische muziek in het buitenland ontving Viviane Spanoghe in 2005 de Prijs van de Gebroeders Darche. In 2020 kreeg ze bovendien de Fugatrofee van de Unie van Belgische componisten voor haar inzet voor de Belgische muziek.
Drie decennia lang vormde Viviane Spanoghe een algemeen gewaardeerd duo met pianist André De Groote. Het duo is tot ver buiten onze grenzen – tot in Japan en de VS – bekend door memorabele concerten en plaatopnamen. De cd-opname in 2011 van de sonates voor cello en piano van Brahms vormt het orgelpunt van die bijzonder intense samenwerking.
Het plezier om samen te musiceren deelde ze ook met zowat alle Belgische vooraanstaande musici en met buitenlandse artiesten zoals Yuzuko Horigome, Henry Raudales, Augustin Dumay, Jean-Pierre Wallez, Gérard Caussé, Denis Pascal, François-Joël Thiollier en het Chilingirian Quartet. Viviane Spanoghe maakte jaren deel uit van het Vega Ensemble, het Aleko pianotrio, het Bellerophon Ensemble en the Belgian Chamber Artists. Na meer dan 30 jaar intense samenwerking op concertpodia en cd-opnames met haar voornaamste muzikale partner André De Groote, speelde Viviane Spanoghe sinds 2012 vele concerten met andere grote pianisten, zoals Luc Devos, Jean-Marc Luisada, Denis Pascal, Daniël Blumenthal, Jean-Claude Vanden Eynden en Boyan Vodenitcharov. Sinds 2018 vormt ze een duo met pianist Jan Michiels. Hun eerste cd met werk van Schnittke werd zeer positief onthaald als een toonbeeld van muzikale maturiteit.
Viviane Spanoghe deelde haar ervaring ook met jongere pianisten als Dimitri Gladkov, Anaït Karpova en Yuuya Tsuda. In de zomer 2013 ondernam ze met de violiste Yuzuko Horigome een tournee in Japan, waarna ze samen het dubbelconcerto van Brahms opnamen met de 'Czeck Philharmony' o.l.v. JoAnn Falletta in de Dvorak Zaal van het Rudolfinum te Praag.
Viviane Spanoghe is docente cello en kamermuziek aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel.
